Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo Reges: constructio interrete. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Sapientia enim et animi magnitudinem complectitur et
iustitiam, et ut omnia, quae homini accidant, infra se esse
iudicet, quod idem ceteris artibus non contingit.

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito
fuisse?

Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt.

Quonam, inquit, modo?: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Primum divisit ineleganter;: Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ad eos igitur converte te, quaeso. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Summae mihi videtur inscitiae. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.